Mój pierwszy chleb ...

Oj bardzo, bardzo dłuuugo zeszło mi zanim "dojrzałam" do pieczenia chleba , (choć pewne czarownice wykrakały , że wcześniej lub pózniej to nastąpi).

Po pierwsze wydawało mi się to szalenie trudne ,a po drugie miałam wrażenie , że jak upiekę chleb  to we dwoje nawet za tydzień go nie zjemy.

I pewnie dalej żyłabym w tej świadomośći gdyby nie gotowa mieszanka do  wypieku chleba ktorą nabyłam w Lidlu.
Wiem że na tle Waszych weekndowych piekarni , cudnych , skomplikowanych chlebów mój z "gotowca" to tzw. mały Miki , ale jestem z niego cholernie dumna!!

Chlebek robi się dziecinnie prosto (instrukcja na opakowaniu) , w sumie wystarczy tylko zmieszać z wodą i pozwolić mu spokojnie wyrosnąć.
Jest super pyszny z chrupiącą skórką , miękkim , sprężystm miąższem i chrupiącymi pod zębami ziarnami słonecznika , jest, co tu dużo mówić BOSKI!!

był to mój pierwszy chleb , ale napewno nie ostatni, bo jest coś mega ekscytującego w oczekiwaniu na rosnący w piekarniku chleb
, ze względu na brak czasu w ciągu tygodnia ,moje pieczenie ograniczy się pewnie  do weekndowych wyczynów ,ale już nie mogę się doczekać kolejnego wypieku ( z gotowców jak narazie ,) ale myślę , że i to z biegiem czasu może ulec zmianie :)


ps. połowa chleba została pożarta na ciepło z samym masłem ,
 jak zaczarowani krążyliśmy do kuchni po kolejne pajdy chleba,
 z ledwością starczyło na poranne kanapki , ale chlebek na drugi dzień jest równie pyszny.